نگره مؤلف بعد از ساختارگرایی: دو

سپری شدن ساختارگرایی مؤلف‌گرا ساختارگرایی مؤلف‌گرای بریتانیایی کوشید دو نظریه ظاهراً ناهمساز را یک‌جا گرد آورد و دشواری‌های ذاتی هردو را حل کند. از یک سو کوشید، با حفظ مفهوم هنرمند همچون بیانی بالقوه انتقادی در جامعه چنانکه در نگره مؤلف یافت می‌شد، جایگاهی برای فرد هنرمند در تولید هنری قائل شود. از سوی دیگر فرد را گرفتارِ ساختارهای زبانی، اجتماعی و نهادینی می‌دید که سازمانِ معنا را تحتِ تأثیر قرار می‌دادند: فرد دیگر انسانِ […]

نگره مؤلف بعد از ساختارگرایی: یک

نوشته پَم کوک ترجمه روبرت صافاریان   کتاب نشانه‌ها و معنا در سینما دفاع پیتر وولن از ساختارگرایی مؤلف‌گرا در کتابش نشانه‌ها و معنا در سینما (۱۹۶۹، ۱۹۷۲) شاید مستدل‌ترینِ بحث‌ها در راستای حفظ نگره مؤلف در این یا آن شکل باشد، و هنوز هم موضوعیت دارد، چون هنوز مسئله مؤلف و سینما، با وجود تلاش‌های برخی از جریانات تقلیل‌گرا و فرمالیستِ روش ساختارگرا برای تحلیل بردن مؤلف در کلیتِ ساختارهای دیگر، همچنان به جای […]

فهرست ساز: مقاله‌ای از پیتر وولن درباره اندرو ساریس

این مقاله در سال ۱۹۹۸ در ماهنامه سینمایی “سایت اند ساند” به مناسبت انتشار کتابی از آندرو ساریس نوشته شده است، امّا پیتر وولن در آن این بحث را پیش می‌کشد که اندرو ساریس آن قدرهای هم مولف‌گرا نبوده است.  زمان نگاهی دوباره به آندرو ساریس، منتقدی که به خاطر عوامانه کردن نگره مؤلف هم ستوده و هم نکوهیده شده، فرا رسیده است  نقد کتابِ “حالا کجاشو شنیدی: سینمای گویای آمریکا: تاریخ و خاطره ۱۹۲۷-۱۹۴۹” […]