گفته های بزرگان درباره موسیقی-۲

هر صدایی دلنشین است، صدای تو دلنشین‌تر، امّا هر صدایی دلنشین است؛ بی‌شمار جویبارهایی که در میان سبزه‌زاران در شتاب‌اند، ناله کبوتران، و همهمه زنبورهای بی‌شمار. آلفرد تنیسن شکر در دهان آن قدر شیرین نمی‌آید، که صدا به گوش سالم. رالف والدو امرسون شنیدم یکی می‌گفت همه سیاهپوست‌ها ریتم دارند. چه مزخرفاتی! ری چارلز بداهه‌نوازی: هنر اندیشیدن و اجرای موسیقی به طور همزمان فرهنگ موسیقی گراو (۱۹۵۴) یک اشتباه تنها می‌تواند یک درستِ نادانسته باشد […]

گفته‌های بزرگان درباره موسیقی-۱

موسیقی بزرگ آن است که آسان وارد گوش می‌شود و سخت از یاد می‌رود. موسیقی جادویی هرگز از یاد نمی‌رود. سر تاماس بیچام همه چیزهایی که را پدر-مادرها به بچه‌های‌شان گفته‌اند “هنوز وقتش نیست، وقتی بزرگ شدید می‌فهمید ” ، موسیقی راک در سینی نقره‌ای، با همه اعتبار و اقتدارِ صنعت تولید سرگرمی، به آنها تقدیم می‌کند. آلن بلوم می‌دانید چه بی‌رحمانه است که موسیقی این اندازه زیباست. موسیقی زیباییِ تنهایی و درد، زیباییِ قدرت […]

آیا پاراجانف و نامجو شباهتی به هم دارند؟

سخن گفتن از شباهت بین یک قطعه موسیقی و یک اثر دیداری با احتیاط زیادی باید انجام گیرد. یا این همه در شیوه‌های آهنگسازان و خالقان فیلم یا نقاشی نیز گاهی می‌توان به شباهت‌هایی برخورد. مثلاً شنیدن “راز نو” (ساخته حسین علیزاده) و تکرار انعکاس‌های آواز خواننده روی هم همیشه مرا یاد تکرار نوشته‌های به شکل کمرنگ‌تر یا با رنگ‌های متفاوت در آثار خطاطی، بخصوص در آنچه به سیاه‌مشق مشهور است و در آن فرم‌ […]

چند گزینه گویی از شارل بودلر

با در نظر گرفتن همه چیز، کار کمتر ملال‌آور است تا سرگرم ساختن خویش. من عاشق واگنر هستم، امّا موسیقی گربه‌ای را که بیرون پنجره از دمش آویخته شده و بر شیشه پنجول می‌کشد، ترجیح می‌دهم. هنرمند، خواه ستمدیده و خواه ستمگر، خواه تسلیم و خواه طاغی، برای اینکه حرفی برای بیان کردن داشته باشد، باید پیش از هر چیز، چون انسانی در میان انسان‌های دیگر، در این دنیا سکونت کند. الهام از کار هر […]

زندگی کومیتاس، آهنگ ساز ارمنی: دست‌چینی از مصیبت‌ها

اگر یک نام نماد موسیقی ارمنی باشد، آن نام بی‌تردید کومیتاس است. زندگی کومیتاس از تراژیک‌ترین سرگذشت‌های انسانی است. او در عمری نه چندان طولانی، محرومیت از پدر و مادر، بی‌خانمانی و زندگی در یتیم‌خانه را تجربه کرد. در کودکی به کلیسا پیوست و تا پایان دوران فعالیت هنری‌اش در آن جا ماند، در حالی که چارچوب آن را برای خلاقیت هنری خود تنگ می‌یافت. در سال ۱۹۱۵ در اوج شهرت و خلاقیت هنری توسط […]